بررسی ویژگی های حنجره ای بیماران دچار اختلالات پرکاری چین های صوتی قبل و بعد از اجرای درمان دستی صدا-معیار

هدف: بررسی اختلالات پرکاری صوتی از طریق توصیف ویژگی های حنجره ای باعث می شود تا به جای توصیف مشخصه های انتزاعی اختلال، به تبیین ویژگی های عینی ساختارهای مولد صدا پرداخته شود. تحلیل ویژگی های حنجره متعاقب مداخلات درمانی مانند روش درمان دستی صدا-معیار، باعث تعیین تأثیر احتمالی این روش بر وضعیت ساختار و عملکرد حنجره می شود. این مطالعه به منظور بررسی ویژگی های حنجره ای بیماران دچار اختلالات پرکاری چین های صوتی قبل و بعد از اجرای درمان دستی صدا-معیار صورت پذیرفت. روش بررسی: 20 نفر بزرگسال دچار پرکاری صوتی به روش غیر احتمالی در دسترس قبل و پس از درمان مورد ارزیابی استروبوسکوپی قرار گرفتند. بیماران از 15 جلسه درمان دستی صدا-معیار استفاده کردند و ویژگی های حنجره ای آنان قبل و پس از درمان توسط دو آزمونگر ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده های آماری با استفاده از آزمون آماری ویلکاکسون نشان دار صورت گرفت. یافته ها: نتایج ارزیابی ویدئواستروبوسکوپی از وضعیت حنجرۀ بیماران در 8 زمینۀ مورد بررسی نشان دهندۀ افزایش میزان بسته شدن چاکنای، بهبود الگوی بسته شدن چاکنای، کاهش انقباض قدامی-خلفی فضای فوق چاکنایی، کاهش انقباضات طرفی فضای چاکنایی، هموار شدن لبۀ چین صوتی راست، هموار شدن لبۀ چین صوتی چپ، افزایش موج مخاطی چین صوتی راست و چپ بود (001/0>p). نتیجه گیری: ویژگی های حنجره ای بیماران قبل و پس از درمان دستی صدا-معیار تغییرات معناداری در جهت بهبود اختلال صوتی داشت. بیشترین میزان بهبود ویژگی های حنجره ای در بیماران دچار اختلال صوتی همراه با زائدۀ فضاگیر اتفاق افتاد.